Saturday 1 October 2011

Umur saya sudah 1000 tahun



Umur kita semakin hari semakin meningkat. Hidup kita semakin hari semakin sedikit. Tak kan ada benda yang kekal lama walaupun kita sayang dan jaga ianya baik-baik. Kalau pergi ke hospital pastinya untuk orang-orang yang sakit. Kalau pergi ke pejabat-pejabat kerajaan pastinya untuk orang-orang yang sibuk mengira cukai. Kalau pergi ke sekolah pastinya untuk anak-anak yang mahu belajar menulis. Kalau pergi ke kubur pasti untuk orang-orang yang telah mati.

Umur itu kalau zaman kanak-kanak sudah menjadi satu perayaan. Bila umur menganjak naik satu angka, maka akan ada satu kek istimewa buatnya bersama-sama lilin-lilin yang gemilang. Ramai orang menyanyikan sebuah lagu 'selamat hari lahir' yang disudahi dengan tiupan pada lilin yang gemilang.

Umur itu juga seperti penasihat masa hadapan. Pelajar yang telah tamat sekolahnya akan mula memikir perkara-perkara yang harus dia ada pada umur akan datang. Sambung belajar di IPTA/IPTS? Kerja? Kahwin? Pelajar yang berstatus remaja itu sedang bersiap-siap untuk status dewasanya.

Umur bila sesorang itu tua akan cepat-cepat mengingatkannya pada Tuhan. Maka tidak hairanlah apabila kuanititi golongan ini sering ramai di masjid-masjid. 


"Umur itu kawannya masa. Maka janganlah disiakan sewenang-wenangnya."


2 comments:

  1. setuju sangat..

    bacaan terkini contengan jalanan?? memang superb sebab k.a pon baru je habiskan novel tu kelmarin...

    ReplyDelete
  2. betul3..sy pun dh lme abis bace..superb sngt! :)

    ReplyDelete

Assalamualaikum! :)